wypadać wypad·ać

-am, -asz; pf wypaść

vi

1) (= wylecieć) (o włosach) to fall out

2) (= wybiegać)

wypadł pociąg z torów — the train jumped the track

3) (= wdarzyć się)

Wielkanoc wypada często w marcu — Easter often falls in March

4)

(wynikać) wypada po dwa na każde gospodarstwo — it works out at two for each farm

wszystko wypadło dobrze — all went well

kiedy wypada do mnie siedzienie przy dzieckach? — when is it my turn to baby-sit?

przyjdę, jeżeli nic nie wypadnie — I'll be there, if nothing happens to stop me

spotkanie wypadło z planu — the meeting had to be put off